Mijn Liefde

Liefde


Tranen probeer ik te bedwingen. Ik zet alles op alles om mijn tranen niet te laten stromen. Ze is het niet waard. Ik moet niet huilen om een meisje wat mij bespeeld. Ik moet niet huilen om een meisje wat het niet waard is. Ik moet niet huilen om liefde. Van liefde moet je genieten en als het over is moet je alles vergeten. Een grafje geven in je geheugen. Je moet alleen denken aan de mooie dingen die je samen hebt mee gemaakt. Je moet alleen nog denken aan de ervaringen waar je wijzer van geworden bent. Helaas, het lukt mij niet en ik voel de tranen langzaam over mijn wangen stromen. In kleine riviertjes voel ik warme tranen een weg banen over mij wangen. Een diepe snik volgt. Ik weet het even allemaal niet meer. Is het echt nodig om het allemaal zo moeilijk te maken? Ik durf mijn eigen vraag niet te beantwoorden. Je doet het allemaal zelf, pik is het antwoord wat menig weldenkend mens mij zal geven. Je was haar kwijt en jij nam haar weer terug. Hoeveel kansen verdien je samen.? Hoe vaak moet je het lot op de proef stellen? Het liefst wil ik haar nog een miljoen kansen geven, maar ze verpest ze allemaal weer. Het liefst wil ik haar weer in mijn armen sluiten en zachtjes in haar oor fluisteren dat het allemaal geen reet uitmaakt en dat het goed komt. Ik ben alleen bang dat ik het zelf niet meer geloof. Diep van binnen weet ik dat ze niet de ware is voor mij.

Toekomst is wat mij toe komt. Jij bent mij toegekomen maar ben je dan ook mijn toekomst? Ik hoop nog steeds van wel. Ik hoop dat jij nog steeds de ware bent. Het meisje wat de moeder van mijn kindjes wordt. Het meisje tegen wie ik elke ochtend ‘Goedemorgen schat’ mag zeggen. Het meisje wat voor mij het eten kookt en met wie ik daarna samen de afwas doe. Het meisje met wie ik over vijftig jaar praat over vroeger. Dagelijks hoop ik dat jij dat meisje bent. Dagelijks voel ik steken in mijn hart als ik over jou nadenk en begin ik te huilen als je in mijn gedachten komt. Ik heb meer tranen om jou gelaten dan om het overlijden van Michael Jackson en ik was een groot fan. Elke songtekst van een zoetsappig R&Bliedje slaat op ons. Ik weet alleen maar dat ik diep van binnen nooit zou vergeten wat jij voor mij betekend. Ik weet stiekem ook diep van binnen dat ik je moet laten gaan. Mijn moeder zei vroeger altijd:” Steel niet uit de koekjestrommel je moet controle hebben over je lusten.” Had ik maar geluisterd naar de wijze woorden van mijn moeder. Ik heb toch voor mijn lusten gekozen en ben als een wilde hengst jou gevolgd. Als een dekhengst ben ik je besprongen alleen was ik niet de enige dekhengst die jou mocht bespringen. Er waren helaas meerdere kandidaten die jou liefde mochten geven en ik was de zwakste schakel. Verliezen zit niet in mijn aard. Zelfs bij een simpel potje monopoly kan ik mijn tegenstander bijna op eten nadat hij de Kalverstraat koopt en ik hem elke keer een berg geld moet betalen voor ik langs start kom. Moet je nagaan wat ik jouw andere scharrels toe wens. Ik scheld niet graag met ziektes, stiekem hoop ik wel dat zij allemaal zullen sterven aan een ziekte die heel vele pijn doet. Ik weet dat het niet eens de schuld is van al die andere jongens. Het is allemaal mijn schuld. Ik heb jou met mijn hart laten spelen. Ik heb jou mij pijn laten doen. Ik stelde mijzelf voor nooit en te nimmer meer verliefd te worden. Het lukt mij aardig ik word niet meer verliefd. Toch houd ik mij niet aan mijn eigen belofte. Ik word niet opnieuw verliefd omdat ik nog steeds tot over mijn oren smoorverliefd op jou ben. Ik vraag mij toch elke dag af wat ik nou met je aan moet? Moet ik mijn liefde blijven volgen en elke dag weer een poging wagen jou te vertrouwen? Moet ik dan echt gewoon net doen of mijn neus bloed? Ze zeggen wel eens dat je mooie vrouwen nooit alleen hebt. Jij bent het levende bewijs.

De tranen blijven stromen en ik verbaas mij dat ze niet een keertje op raken. In één teug kloek ik een glas drinken achterover ik moet mijn vochtgehalte weer op peil brengen. Ik haal mijn handen door mijn haar en bedenk mij dat ik je niet kwijt wil. Hoe slecht je ook bent, ik hou (helaas) van je. Ik haat je ook nog eens. Ik balanceer op de grens tussen liefde en haat. Er zijn dagen dat ik verkeerd stap en dan hou ik van je de meeste dagen sta ik aan de goede kant en dan haat ik je. Ik hoor je ook te haten na wat je mij hebt aangedaan. Het lukt mij helaas niet altijd. Als ik naar je foto’s kijken beginnen mijn tranen nog harder te stromen en grijp snel weer naar de fles cola om snel mijn vochtgehalte weer op peil te brengen. Alles doet pijn. Ik heb hoofdpijn, keelpijn en pijn aan mijn ogen. Het huilen lucht ook niet meer op vroeger was ik wel eens blijk als ik huilde dan had je lekker alles van je afgeschud. Dan was je er klaar mee. Helaas, dat telt niet meer. Angstvallig blijf ik je bellen in de hoop dat je deze keer wel op neemt. Als de telefoon voor de vijfde keer overgaat, weet ik dat ik beter kan ophangen. Het is voorbij. Waar zal ze zijn? Ik bedenk dat ze waarschijnlijk in de armen van een ander ligt. Iemand die het wel aan kan. Iemand die haar verteld wat ze moest doen. Iemand die niet zo veel van haar houdt en haar daarom niks kan maken. Iemand wie haar liefde wel op de juiste manier beantwoord. Ik draai mij om in mijn bed en kijk naar mijn telefoon. Ik wil hem pakken om een laatste keer te bellen en bedenk mijzelf dat het totaal geen nut heeft. Ik kan mij niet inhouden en kies voor de laatste keer haar nummer. De telefoon gaat over maar wordt wederom niet opgepakt. Ik snik nog een keer diep en dep mijn tranen met mijn kussensloop. Ik moet dan maar proberen te slapen en haar vergeten. Ik heb de opdracht begrepen. Ik hoop dat ik het deze keer ook kan.

De ochtendstond heeft goud in de mond maar geen liefde. Bij het wakker worden denk ik meteen aan haar. Ik open mijn ogen in de hoop dat ik gemiste oproepen heb. Ik zie dat ik niet gebeld ben. Ik voel mijzelf meteen weer verdrietig. Ik wil alles zo snel mogelijk vergeten en neem een lekkere warme douche. Ik hoop dat mijn hersenen koken onder een hete douche maar het helpt niet. Vergeten lukt niet. Ik kleed mij langzaam aan en bedenk mij tegelijkertijd hoe ik haar uitkleed. Ik voel de tranen alweer op komen. Kan ik nou geen minuut even die klote tranen in bedwang houden. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Ik besef dat het geweest is. Ik weet ook dat er een dag zou komen waarop zij mij meer zal missen dan ik haar nu. Ik troost mijzelf met de gedachten dat ik gelukkig word met een ander. Ik laat andere meisjes de revue passeren en besef dat er geen één even mooi is als dat zij is. Ik besef dat er geen meisje beter is dan dat zij is. Ik weet ook diep van binnen dat het leugens zijn dat ik haar kan vergeten. Ze is de enige voor mij en zal dat altijd blijven. Al volgen er honderden meisjes geen enkel meisje zou haar plaats kunnen vervangen. Met een gemaakte glimlach verlaat ik mijn huis en kijk om mij heen of ik haar niet ergens zie staan. Het is een hoop die ik snel kan laten varen. Zij is niet zo gek op mij als ik op haar ben. Ze staat mij echt niet op te wachten met een bosje bloemen om te vertellen dat ze nog van mij houdt.

Ik zal haar nooit vergeten maar ik weet dat ik mijn liefde onbeantwoord moet laten. Ik kan niet met haar en ik kan niet zonder haar maar ik moet toch voor het laatste kiezen. Ik ben beter af zonder een meisje wat mij pijn doet en wat mij dag in dat uit laat huilen. Ik weet dat ik zonder haar een mooier leven tegemoet ga en dat ik dan de dingen kan doen die ik zelf wil doen. Ik moet haar laten gaan ook al wil ik het niet. Ik moet haar vergeten ook al kan ik het niet en ik mag niet meer aan haar denken. Ik probeer het. Het zal mij niet makkelijk vergaan maar ik weet dat ik het kan. Ik weet dat ik sterk genoeg ben om dit leven achter mij te laten en verder te gaan. Ik wil een leven vol geluk en liefde. Ik moet opzoek gaan naar het meisje wat mijn liefde wel kan beantwoorden. Dagelijks denk ik nog aan de mooie dingen die ze mij heeft geleerd en de leuke dingen die we hebben meegemaakt. Dagelijks denk ik aan de dagen die wij samen hebben gehad, waarin wij lachend het leven tegemoet gingen en waarin wij samen hand in hand het leven trotseerde. Wat ik ook met mijzelf heb afgesproken ik hoop dat deze dagen ooit nog terug komen. Ik hou van je voor altijd!

Ik hou van Holland

Ik hou van Holland


Terwijl ik eigenlijk heel graag door wil zappen dwingt iets mij om even te blijven hangen. Ik kijk en moet stiekem van binnen een klein beetje lachen. Het is best een leuk programma. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar die zingende chinees is ook briljant. Zelfs het simpele smurfenlied van Vader Abraham is uit zijn mond vermakelijk. Tijdens het kijken van het programma stel ik mijzelf de vraag ‘hou ik van Holland?’ Ik weet het eigenlijk niet. Het gebeurd af en toe dat je in gezelschap bent en dan voel je een spanning. Die spanning is niet te breken. Je voelt je niet op je gemak en het liefst wil je weg rennen.

Dat gevoel heb ik niet in Nederland. Ik voel mij hier welkom. Ik zou niet weten waar ik anders heen zou moeten, als ik in Nederland niet meer welkom ben. Wanneer ik de mooi geschilderde buitendeur achter mijn rug dicht trek, voel ik de fijne koude wind mijn huid strelen. Ik steek de mooie verharde wegen over naar de bushalte en wacht in een mooi overdekt bushokje op een lekker warme en moderne stadsbus. Ik haal mijn studentenov-chipkaart langs het scanapparaat waarna ik mijn weg rustig en probleemloos spelend met mijn mobieltje naar het centraalstation vervolg. Op het centraalstation kan ik rustig wachten op de trein met een kopje koffie die als student met korting kan krijgen in een verwarmd hokje. Binnen een half uur komt er (meestal) een trein. Mocht de trein niet komen geeft een lieve mevrouw dit een keer of honderd aan. Er wordt zelfs een reden gegeven, waarom de trein te laat is. Ik pak mijn Ipod en luister naar muziek die ik thuis op mijn Ipod heb kunnen zetten omdat ik thuis een internetverbinding heb. En dan kom ik aan op het tweede prachtige centraalstation. Ik kan daar met een roltrap naar boven om daarna een overdekt busstation in te lopen. In dat overdekte busstation staat een bus klaar. Deze bus is speciaal ingezet om studenten naar hun bestemming te brengen. Bij een enorm gebouw aangekomen waar ik buiten colleges kan volgen, goedkoop kan eten, boeken kan kopen en zelfs zou kunnen bidden omdat er een moskee bij mijn universiteit zit. Na een hele dag warm gezeten te hebben en lekker heb kunnen leren terwijl ik mijn geen zorgen hoef te maken over geld omdat de Nederlandse overheid er voor zorgt dat ik maandelijks voldoende geld op mijn bankrekening krijg om te kunnen eten en drinken. Aangezien ik een wat duurdere kledingsmaak heb dan H&M, haast ik mij vanuit de collegezaal direct naar mijn werkgever. Daar word ik dan ook weer met open armen ontvangen. Ik kan daar nog wat bijverdienen zodat ik mijn luxebehoefte ook kan bekostigen.

Wanneer ik het allemaal zo eens even de revue laat passeren, kom ik tot de conclusie dat wij in Nederland amper iets te klagen hebben. We hebben het goed in vergelijking met andere landen. Het is vervelend dat af en toe de treinen wat te laat komen. Het is natuurlijk ook naar dat er na het gedogen van softdrugs een ander apart ‘iets’ gedoogd wordt. Ik dat wij daar ook niet te zwaar aan moeten tillen. Uiteindelijk zitten we hier toch maar lekker met z’n alle. Ik durf daarom nu ook chips etend en Ajax kijkend hardop te verkondigen: IK HOU VAN HOLLAND!

Ode aan Feyenoord en Super Mario

Ode aan Feyenoord en (super) Mario Been

Zelfs als Ajaxcied en met een familie vol echte Amsterdammers en dus Ajaxfanaten deed het mij oprecht pijn om te zien hoe hard Feyenoord onderuit ging bij PSV. Het ging mij niet alleen om Feyenoord maar ook om die arme Mario. Ik heb vanaf hij NEC trainde op de één of andere manier een zwak gekregen voor de

moeilijk uit zijn woorden komende trainer. Ik heb met tranen in mijn ogen zitten kijken. Mijn tranen waren overigens bedoeld voor de Feyenoord spits. Hij deed zo zijn best en ik had hem toch wel een doelpuntje gegund. Zijn naam is niet uit te spreken danwel op te schrijven. Ik geloof dat hij Castaignos heet.

Castaignos, een in Schiedam geboren Feyenoorder. Hij is blank maar oogt als een gangsterneger. En heeft hij nou rood haar? Zijn voornaam is Luc deze vind ik niet passen bij zijn uiterlijk dan wel bij zijn achternaam. Het valt mij op dat momenteel alle Feyenoord talenten van Negroïde afkomst zijn. Dit is een waarschuwing voor alle clubs in Nederland. Op het moment dat Ajax veel negers liet debuteren in het eerste team werden ze geloof ik Europees en wereldkampioen. Dit was seizoen ’94-’95. Hiermee wil ik mijn hoop en steun aan Mario, Luc en de rest van Feyenoord uiten.

Eigenlijk gun ik Super Mario een andere club dan Feyenoord. Het ligt namelijk niet aan Mario Been, zoals het ook niet aan Gert-Jan Verbeek lag. Persoonlijk denk ik dat er een vloek rust over Feyenoord. Ik heb wel eens gehoord over Surinaamse heksen. Ik ben heel erg bang dat er ooit een Surinaamse jongen de laan uitgestuurd is bij Feyenoord en dat hij via zwarte magie een vloek heeft laten uitspreken over de club Feyenoord. Is dat mogelijk? Mocht het mogelijk zijn, lijkt het mij een mooie verklaring voor de wanprestaties van Feyenoord.

Genietend van mijn koolzuurhoudende zwarte bessensap (ik mag van mijn toekomstige vrouw het geen cassis noemen want dat is vies) kijk ik elke zondagavond naar voetbal. In tegenstelling tot de mensen die claimen van voetbal te houden, sla ik geen Feyenoorders in elkaar en houd ik van goed voetbal en niet van goede vechtpartijen na de wedstrijden. Ik vind het daarom ook van groot belang dat Feyenoord er snel weer bovenop komt. Dat het snel weer is een top drie is waar in wij Ajax op nummer één hebben, Feyenoord op nummer twee en NAC op nummer drie. Dat is tenminste zoals voetbal ooit bedoeld is.

Het Kankerbetoog

Verrast lees ik dagelijks berichtjes via fora en andere sites. Dagelijks loop ik dan ook weer tegen de altijd passende woord keuze van jong Nederland. Berichtjes als ‘ik ben zo kanker blij’ of ‘Kanker, dat liedje is mooi’ vliegen om de minuut om mijn ietwat grote oren. Het woord kanker is van ziekte naar een mooie bijvoeglijk naamwoord getransformeerd.

Voorheen sprongen de nekharen overeind van heel Nederland bij het gezang van voetbal supporters. Wanneer het overvolle Feyenoord stadion met zijn alle tegelijk begonnen te zingen ‘het zijn de kutkanker joden’ werd de wedstrijd stil gelegd. De wedstrijd werd dan niet stil gelegd door het woordje kanker maar het woordje kanker in combinatie met het woord jood. Het ’40-’45 syndroom. Een jood uitschelden is nog steeds iets wat ze het liefst per wet verbieden. Er werden dagen en dagen achtereen gesproken dat het belachelijk is en dat de scheldende supporters een stadionverbod zouden moeten krijgen. Het woord kanker mocht nooit gebruikt geworden. Een ziekte die dagelijks mensen het leven ontneemt, mag je nooit iemand toe wensen. Heel Nederland stond te springen toen de ietwat domme Imam Theo van Gogh kanker in zijn tong toewenste.

Tegenwoordig is dit nog steeds een punt van discussie. Helaas, hoor ik de media nooit over de achterlijke en agressieopwekkende woordkeuze van dom en jong Nederland. Waarom word dit getolereerd? Waarom mogen tieners het woord kanker als bijvoeglijk naamwoord gebruiken? De kankergebruiker beseft niet wat het los maakt in de hoofden van mensen die kanker hebben gehad of mensen zijn verloren door de ziekte. Keer op keer wanneer er een tiener door de bus schreeuwt dat hij de Iphone4 een kankermooie telefoon vindt, schieten de beelden mij door het hoofd. Ik zie een vrouw van midden veertig opgevreten door de ziekte. Uitgeput en sterk vermagerd door het gevecht wat zij dagelijks voert tegen de ziekte. De vrouw die met een kaal hoofd en tranen in haar ogen de dagen aftelde voor dat de kanker meester was geworden van haar lichaam. Het woord zal niet alleen bij mij maar bij tal van mensen angstbeelden oproepen die ze proberen te verdringen maar met dank aan dom, iqloos en puberend Nederland niet te verdringen zijn.

Persoonlijk ergert het mij niet eens zo zeer dat het woord kanker zo misbruikt wordt. Ik misbruik woorden dagelijks. Ik vind bijvoorbeeld mensen die het woord kanker zomaar gebruiken mongolen. Daarbij wens ik ook mensen dagelijks tal van vreemde dingen toe. Zo wens ik kanker misbruikende mensen toe te verdwalen in dichte mist of chronische roos.

Ik herinner mij dat ik op de basisschool bij een klein blond meisje in de klas zat wat kanker had. Ik zou nooit vergeten dat zij met haar kale hoofdje de school binnen kwam en ons aan keek met een blik vol angst. Ik las de angst in haar ogen. Niet alleen de angst voor de ziekte maar ook de angst voor onze reactie. Dagelijks ging zij met angst naar school. Bang dat er één van de minder intelligente personen in mijn klas zou roepen:” Blijf van mijn spullen af, kankerlijer.” Dit meisje zit ook in treinen in bussen waar deze zichzelf stoer vindende klungels dagelijks elk woord kracht toebrengen door er kanker voor te zetten.

Ik hoop dat ik hier kanker gebruikend Nederland heb laten beseffen dat kanker niet iets is wat mooi is. Kanker mooi kan per definitie niet. Iets wat afschuwelijk is kan niet tegelijkertijd mooi zijn. Iets wat mensen de dood in drijft kan nooit en te nimmer tegelijkertijd staan voor een telefoon. Ik zou kanker niemand zelfs mijn ergste vijand niet gunnen dit omdat dat ik weet wat kanker betekend in het leven van de patiënt en van de omgeving van de patiënt. Ik hoop het niet maar mocht je ooit kanker meemaken hoe dan ook, dan pas zul je begrijpen waarom het misbruiken van het woord kanker niet stoer is. Het overleven van kanker of het verdriet overwinnen van iemand die in jouw omgeving gestorven is aan kanker dat maakt je stoer. Ik wil daarom ook oproepen het Brabantse woord ‘KEI’ weer in het leven te roepen. Vanaf nu wil ik dan ook nog alleen horen ‘de Iphone4 is een keimooie telefoon’.

Bij voorbaat dank!

Domheid ten top

Domheid ten top


Vandaag lag ik lekker onderuit op de bank te kijken naar het altijd grappige nieuwsuur van Powned. Na dat er wat dingen voorbij kwamen waar ik niet echt warm of koud van werd maar die ik wel grappig vond, ging het over de actie op de dam tegen bont. Ik moet in al mijn eerlijkheid bekennen dat ik mij in mijn leven amper bezig heb gehouden met dierenleed. Ik draag geen bont omdat ik het ordinair vind. Ik heb echter nog steeds dromen over Russische vrouwen enkel gekleed in een bontjas. Dat even daar gelaten viel mij iets op. Nadat ik vorige week al geschokt was over de reactie van één van onze medelanders die gefilmd werd en daarop even de cameraman te lijf ging, omdat hij absoluut niet gefilmd wilden worden kwam er vandaag een nieuwe idioot in beeld. Het deed mij serieus pijn en het raakte mij diep dat er zulke mensen in Nederland rond lopen.

Als eerst wil ik even beginnen met de idioot van vorige week. Hij zat al in een auto het enige wat hij had hoeven doen was gas geven en weg rijden en niemand had ooit geweten wie er in de aftandse Mercedes zat. De jongen koos er echter voor om uit te stappen en de cameraman te bedreigen daarmee kwam hij natuurlijk volop in beeld. Dit lijkt mij nogal logisch omdat hij recht op de camera afliep. Normaal gesproken als ik iets niet wil dan ontwijk ik dat gene. Ik wil niet graag voorbeelden gebruiken. Ik ga dit hierbij toch doen. Ik heb namelijk in mijn directe omgeving een jongen die een schurft hekel heeft aan camera’s. Wij nemen hem daarom ook nooit op de foto omdat wij weten dat hij dit niet leuk vindt. Als er een groepsfoto wordt gemaakt zorgt hij dan ook dat niet vooraan staat. De jongen die in Eindhoven aan het chillen was in zijn auto, heeft blijkbaar ook last hiervan. Hij wil liever niet gefilmd worden. Ik respecteer dat en zal hem dan ook niet filmen. Ik had het dan ook begrepen als hij zijn auto had gestart en weg gereden was. Hij koos ervoor om zijn auto uit te stappen. Op het moment dat je de auto verlaat en er staat iemand te filmen is de kans nogal groot dat je dan ook gefilmd word. Het deed mij een beetje denken aan een verhaal waarbij iemand niet wilde bellen maar wel aan iedereen zijn telefoonnummer gaf. Hij reageerde dan heel verontwaardigd als iemand hem belde. De reactie van de jongen gaat helemaal allemaal perken te buiten. Hij vond dat die kanker camera weg moest. Ik denk dat het niet de camera is die kanker heeft maar dat de kanker doorgeslagen was naar zijn hersencellen. Ik keek met plaats vervangende schaamte naar het optreden van de jongeman. Hij had volgens mij echt niet door hoe belachelijk hij bezig was. Ik denk dat hij überhaupt niet door had hoe dom hij was. Ik vroeg mij de dag erna af zou die jongen het nou stoer gevonden hebben. Zou hij nu trots met een jointje op zijn lippen dezelfde dag verteld hebben hoe stoer hij wel niet was. Hij liep zomaar de auto uit en zei tegen een cameraman dat hij hem niet moest filmen. Uiteraard viel het heldhaftige optreden van Rutger ook op. Op enkele meters afstand riep hij een paar keer ‘he blijf alsjeblieft van de camera af’. Ja, die camera’s zijn niet goedkoop stel je voor dat hij stuk gaat. Die lelijke Mercedes was minder waard. Ik denk dat je het de jongen niet eens kwalijk kan nemen. Bassie van Bassie & Adriaan had gezegd:”Die jongen is peterolie dom adriaantje.” Waarop Adriaan had geantwoord:”Ja Bassie, dat is hij.”

De jongen van vandaag (13/10/2010) was ook al een mooi voorbeeld van iq visstick. Dit keer in Amsterdam op de dam de actie tegen bont. Je loopt op de dam en een journalist stelt je de vraag of het bont op je jas echt is. Je antwoord netjes met Nee, het is niet echt. Waarop de journalist zegt:”gelukkig maar.” Ieder normaal denkend mens zou dan lachend door lopen of eventueel een grapje terug maken. Deze jongeman met de intelligentie van een garnaal voelde zich aangevallen door de woordjes ‘gelukkig maar’. Hij gaf als antwoord terug:”probeer je mij nu te bedreigen.” Eerst hoopte ik dat dit zijn slecht geplaatst grapje terug was. Helaas, niks bleek minder waar. De jongen was bloed serieus en voelde zich geïntimideerd door de woorden ‘gelukkig maar’. Het liefst had ik het pauperig nep bont van de jongen direct van zijn jas getrokken en zijn mond in gepropt om het daarna via zijn anus er weer uit te trekken. Gelukkig verlaag ik mij nooit tot zulke agressieve en nutteloze praktijken. Ik begrijp echter wederom de reactie van de jongen niet. Hij dacht dat de journalist bedoelde met ‘gelukkig maar’ dat als het echt bont was geweest hij werd dood geknuppeld door 20.000 anti bont mensen en verkracht werd door een zeehondje of een grote witte ijsbeer. Het enige wat ik dacht tijdens de gelukkig maar niet al te lang durende woordenwisseling ‘wat ben jij een ongelooflijk domme sukkel’. Ik kreeg tranen in mijn ogen bij het bedenken dat er zulke mensen vrij rond lopen in ons land. Het feit dat hij inderdaad rond liep en niet op school zat of aan het werk was zegt eigenlijk al genoeg. Ik schrok eigenlijk ook van dit beeld. Ik moet voortaan mijn woord keuze ook gaan aanpassen. Stel je voor ik sta bij de tramhalte en ik vraag deze jongeman of de tram al geweest is. Hij antwoord met:”Nee, nog niet.” Wat moet ik dan terug zeggen? Als ik zeg:”gelukkig maar.” Bestaat er dus een kans dat ik per direct een retourtje AMC krijg. De jongen denkt dan dat ik zeg ‘gelukkig maar’ omdat nu alle tram bestuurders hem in elkaar kunnen slaan. Ik weet niet wat voor rare hersenspinsels de jongeman er op na houdt. Ik denk dat als ik zo kijk er een groot aantal, dat nu in Amsterdam rond loopt rijp zijn voor een TBS kliniek.

Gelukkig was er onze acteur. Hij maakte de dag weer goed bijna huilend vertelde hij met beugel en al dat hij zijn jas aan zijn moeder ging geven. Hij mocht hem niet zomaar weg geven aan zijn werkgever. Ik ben blij dat ik Pownews kijk. Er gaat een wereld vol domme mensen voor mij open. Eigenlijk is dit pas goede komedie.

Dank betuigingen

Ik wil graag de gene bedanken die mij op het idee bracht om deze blog te beginnen. Één van de weinige die in mij gelooft en de bus elke dag voor mijn huis neemt, en mij dan te laat smst dat ze in de bus zit. De gene die ik beschreven heb in een andere blog en niet zo gelukkig was met deze beschrijving. De gene die waardering van de gehele Nederlandse samenleving verdient. De gene die mij hielp bij het vergeten van één van de grootste liefdes in mijn leven. De gene die dagelijks de moeite nam naar mijn onzin te luisteren. De gene die mij vaker heeft afgewezen dan ik durfde te dromen. De enige die een Blackberry heeft zonder te kunnen pingen. De gene die voor mij een mcdonalds glas meenam als cadeautje. De gene die haar laptop kapot heeft laten gaan en nu een laptop van een huisgenootje steelt om mijn blogs te kunnen lezen. De gene die ik ontroer met mijn goede geheugen. De gene die een Audi A3 als business auto van het jaar ziet en droomt die ooit te krijgen. De gene die nu dag en nacht bezig is rare koelies te weren. De gene die op één dag meer gekke dingen meemaakt dan sommige mensen in een jaar. De gene die tot op de dag voor haar vertrek een wereldstekker vergat te kopen. De gene naar wie ik uit kijk dat ze op msn komt. De gene die mij aanspoorde om mijn blog ook te promoten, want je kunt wel schrijven maar als niemand het leest heb je er niks aan. De gene die net als Youri van Gelder een verslaving heeft alleen is het YumYum Shrimp. De gene die salsadansen in een salsaland heeft geleerd. De gene die mij dagelijks confronteert met mijn bebaarde gezicht. De gene die altijd mijn wonden probeert te zalven. De gene die de leukste bijnaam heeft verzonnen voor mijn ex. De gene over wie ik waarschijnlijk niet uitgepraat raak maar ontzettend bedankt voor al je steun en je luisterend oor. Ik mag je, ik hou van je, ik heb liefde voor je en om in onze eigen terminologie te blijven NWLY, NTB, en al die andere gekkigheden.

Wat een mallerd die Ahmed

Die arme Marcouch,

Het is ook niet gemakkelijk voor hem. Hij is Marokkaan en wil hoe dan ook geaccepteerd worden in Nederland. Hoe dat te realiseren?

Ali B. is gaan rappen en mocht de koningin een handje geven. Achie dacht dat kan ik beter. Hoe kan ik in de buurt komen van de koningin, ik wil haar ook een handje geven. Hij ging er bij voorbaat van uit dat hij dan ook rijk zou worden. Zijn kromme Marokkaanse gedachtegang kwam maar tot één conclusie. De conclusie was simpel. Ik moet en zal ook beroemd worden. Waar het de in Marokko geboren politicus aan schort was talent. Eigenlijk kan hij niks bij de politie werd hij niet eens geaccepteerd als woordvoerder. Na mijn mening heeft dat niks te maken met discriminatie. In het plat Nederlands zullen ze zeggen ‘je kunt niet lullen’ al dacht hij er zelf anders over. Na wat research op google, kwam ik artikelen tegen die beweerde dat Marcouch uit een ‘maffia-familie’ komt. Die Ahmed, hij is toch geen gangster? Zijn familie grootschalige drugs handelaren het zal toch niet waar zijn. Aangezien het stukje op Crimebron helaas zeer weinig bronnen bevat, neem ik dit maar niet al te serieus. Wat is dan de reden van het trappen tegen de Marokkaanse samenleving. Uiteraard populariteit. Populair is hij zeker helemaal na de prachtige televisie confrontatie bij Pauw & Witteman waarin hij de Imam bekend om zijn ongenuanceerde uitspraken op een zeer kinderlijke wijze te kakken zet. Het is wat heen en geschreeuw in het Arabisch en Nederlands. Uiteindelijk bereikt Ahmed Marcouch wat hij wil populariteit.

Mensen vertellen de dag erna tijdens de koffie op het werk ‘die Marcouch dat is een goede. Hij is ook tegen de Islam en tegen die vervelende Marokkanen wat een goede man.’ Ik weet nu zo net niet of Marcouch ook echt een goede man is.



Ik ben gelukkig met dank aan Geert Wilders vrij in het verspreiden van mijn mening. Ik denk dat Marcouch niet meer en niet minder is dan een mediageil mannetje. Aandacht is het wat hij wil. Enkel en alleen aandacht. Ondertussen moddert hij rustig aan in de Nederlandse politiek zonder ook daadwerkelijk echt iets te presteren. Wat een mooi land dit Nederland. Allemaal leven we gelukkig bij elkaar en als je gaat schoppen tegen je eigen cultuur vinden alle mensen je geweldig en dat betekend aandacht. Aandacht is geld. Ik heb Marcouch in al zijn tijd nog niets zien presteren. Zijn stadsdeel is overgegeven aan een ander die nog bezig is de rotzooi van Marcouch op te ruimen. Helaas, dit staat natuurlijk nergens vermeld. Het verschil tussen vele politici en Marcouch is dat hij achteraf gezien één talent bezit. Hij weet wat hem populair kan maken. Hij werd op een dag wakker en dacht hoe kan ik nog meer stemmen krijgen heel Marokkaan hatend Nederland heb ik nu achter mij wat is het volgende. Daar kwam het twee vliegen in één klap-idee van Marcouch. Als ik nou pro-homo word dan heb ik weer een groep erbij die eventueel op mij zal stemmen. Daar ging hij dan. Er waren natuurlijk al vele ‘domme’ uitspraken gedaan over homo’s door onze Islamitische broeders in Nederland. Homo’s, Islam en misdragende Marokkanen, dat is de sleutel tot nog meer stemmen. Er kwamen tal van ideeën uit het meesterbrein van Marcouch. Ik ga niet de jongens aanpakken en het probleem oplossen. Neen, wat ik ga doen is het probleem nog groter in de media brengen en overal waar er over homoseksualiteit wordt gesproken zal ik de aandacht opeisen. Niet slecht bedacht EN het werkt. Dag in dag uit zagen we Marcouch zeuren over het buiten proportioneel homogeweld. Het moest en zal aangepakt geworden. Het werd zo goed aangepakt dat tijdens een demonstratie een homo alsnog een pak rammel kreeg. Van wie? Uiteraard van twee Marokkaanse dames. Die Marcouch toch? Gelukkig bleef het niet alleen bij het oplossen van homohaat. Marcouch had nog een andere groep bij wie er nog wel zieltjes te winnen waren. De joden, er was namelijk ook geweld tegen joden. Na de lokhomo wilde meneer Marcouch ook graag de lokjood in het leven roepen. Alleen het woord werkte al goed op mijn lachspieren. Helaas het lachen verging mij snel. Marcouch was namelijk serieus en er waren ook nog mensen die hem steunden. Je kunt ook daadwerkelijk alles verzinnen en de Nederlandse bevolking is voor. Als ik zo langzaam aan de ideetjes uit de ideeënbus van Marcouch bekijk begint het toch wel redelijk veel op de theorieën van Wilders te lijken. Pro-jood, pro-homo en tegen alles waar Marokkaan of moslim kan staan. Als ik zo kijk naar de cv van dhr. Marcouch volgen de tegenstrijdigheden elkaar op. Waar hij nu werkelijk voor staat en wat hij nu werkelijk wilt blijft voor mij een raadsel. Een beter Nederland is in ieder geval niet te realiseren met deze charlatan. Ik denk dat het ons ook altijd een raadsel zal blijven wat hij echt denkt. Zo lang wij het toestaan blijft Marcouch roepen wat de media en Nederland wil horen. Het is tijd om spijkers met koppen te slaan, Ahmed Marcouch. Ik hoop alleen dat er koppen gaan rollen en die van u als eerst.

Ik vind het serieus spijtig dat er mensen als Marcouch in Nederland als politicus gezien worden. Hij beschikt niet over de juiste intelligentie. Elke discussie die ik van hem zie verliest hij en kan er niks tegen inbrengen of hij begint te schreeuwen. Problemen worden niet opgelost. Enkele voorstanders van Marcouch vragen mij ook eens pluspunten van Marcouch te belichten. Ik zou dat met alle liefde doen. Ik heb alleen nog geen enkel plus gevonden. In stadsdeel Slotervaart zijn nog steeds grote problemen. Zoals wij laatst konden zien, het team van bijvoorbeeld Powned is nog steeds niet welkom in West. Er is nog steeds grootschalig overlast van probleem mocrootjes en de buurtcoaches of hoe deze door Marcouch in het leven geroepen groep ook mag heten hoor ik niks meer over. Daarna kreeg ik de tip om te kijken hoe goed het was van Marcouch dat hij het ROC probleem op de agenda heeft gezet. Het ROC probleem wat al zo groot is dat de onderwijsinspectie er al grondig mee bezig is. Gelukkig, Marcouch heeft het nog wel even meegenomen de tweede kamer in. Als ik mijzelf daar gelukkig om moet prijzen denk ik dat ik gelukkiger ben met Wilders in de tweede kamer. Ik denk ook dat het mede dankzij mensen als Marcouch zo makkelijk is geweest voor Wilders om de anderhalf miljoen stemmen waar hij zo trots op is binnen te houden. Wilders voegt daad bij zijn woord. Helaas de woorden van Marcouch raken kant noch wal en ik denk dat zijn daden al helemaal nooit zullen komen.

Islam terreur, wat is dat?

Moslimterrorisme in Nederland

De islam in Nederland wordt nu gezien als één van de grootste knelpunten binnen de maatschappij. Iets wat mooi hoort te zijn, je overgave aan God. Je liefde voor iets wat je nooit zou mogen aanraken. Het zou zo mooi moeten zijn, maar het is nu enkel angst wat de Islam brengt. Angst hoeft niet bij uitstek iets slechts te zijn, angst houd je scherp.

Het probleem is dat een deel van de Nederlandse bevolking moeilijk kan onderscheiden. Generaliseren is een mooi onderdeel voor de integratietest. Alle Marokkanen zijn agressieve dieven, alle moslims zijn Marokkanen en Turken. Zo is de oorlog tegen terreur, de oorlog tegen iedereen die moslim lijkt geworden. Om een oorlog te beginnen tegen terreur, moet je jezelf verdiepen in wat islamterreur precies is, dit is binnen Nederland helaas niet gebeurd.

Er bestaan moslims in alle maten en soorten. Voor mijzelf, heb ik voor het gemak gebruik gemaakt van vijf groepen. Met stip op nummer één, de zogenaamde extremisten/terroristen, geloven in hun ‘eigen’ Islam. Op nummer twee, vinden wij de fundamentalisten, houden zich sterk aan de fundamenten van de Islam. Op de middelste plek vinden wij dan, de praktiserende moslims, deze geloven in Allah en geloven voor zichzelf. Op nummer vier, de zogenaamde goed geïntegreerde moslims, zij zijn niet zichtbaar gelovig, lachen om ‘moslilm-grapjes’ van collega’s, maar geloven stiekem. Tot slot op nummer vijf, de ‘kutmarokkaan’ verkoopt drugs, steelt en is niet meer tot moslim te noemen. Helaas word de laatste groep nog steeds tot Moslims gerekend, want met Suikerfeest bezoeken zij een moskee.

De extremistische moslims, dat zijn de gene die de angst zaaien. Het probleem van extremisten, is dat ze niet van de dialoog houden, wat zij denken te vinden is de waarheid, ingefluisterd door( in deze kwestie) de profeet Mohammed. Alles wat de profeet Mohammed ooit gezegd zou moeten hebben, dat is de waarheid en daar dienen alle mensen op deze wereld zich naar te gedragen.

Zo zijn wij met de oorlog tegen terreur, een oorlog tegen iets begonnen waar wij niet van kunnen winnen. De reden dat wij er niet van kunnen winnen? Omdat het niet bestaat. Het is niks tastbaars. Wanneer Amerika de oorlog aan Irak verklaart, val je een land binnen met een president. Terreur is niets tastbaars, en de ongrijpbare vader van terreur, Osama Bin Laden is vervangbaar. Wanneer Bin Laden wordt gedood gevangen genomen wordt, staat er een andere ‘leiperd’ om rustig verder te gaan. Zo word het een aantal jaren lange strijd, tegen de Islam en het Islamterreur.

In veel Amerikaanse politiefilms hoor je de zin voor bij komen, als je de moordenaar niet kent loop je achter de feiten aan. Dit geldt ook voor het moslimterrorisme, zolang wij ons niet kunnen verplaatsen in die manier van denken, lopen we achter de feiten aan. Er is alleen niet te verplaatsen in een moslim terrorist en wat zijn moslimterroristen? In Nederland heb je de zogenaamde ‘hofstadgroep’. Heel Nederland is in de ban van een groep 14 islamitische jongeren, waarvan de oudste 31 jaar is. Mohamed Bouyeri, de moordenaar van Theo Van Gogh, de jongen die het moslimterrorisme in Nederland, een stempel heeft gegeven. De vraag die zich in mijn oprijst, is Mohamed Bouyeri alias Mohamed B, een moslim terrorist of een geflipte psychotisch jonge Marokkaan.

In het christendom bestaan de 10 geboden ergens onderaan staat, gij zult niet doden. Binnen het Jodendom bestaan deze geboden ook, waar zij het echter de 10 woorden noemen. Op nummer 6 van de 10 woorden staat, gij zult niet doodslaan. De rest van het moorden mag wel, zolang wij maar niet slaan, en dat laten onze joodse medemensen dan ook duidelijk merken. In de Islam bestaan danwel de 5 zuilen, waar een ieder moslim zich aan hoort te houden. Daar is nergens het doden in opgenomen. Mohamed Bouyeri heeft na zijn gevoel gedaan wat er in de Koran staat door deze aannamen, kunnen wij verklaren dat hij psychische problemen heeft.

Hiermee komen wij tot de conclusie, dat de oorlog tegen het terrorisme binnen Nederland, een oorlog is tegen psychotische jongeren en tegen onopgevoede 'kutmarokkanen'. Het enige wat wij hier tegen kunnen doen is, doe alsof je ze begrijpt, bied ze de hulp die ze nodig hebben. Deze arme jongeren hebben steun nodig en liefde. Willen wij van dit probleem af? Dan is er maar 1 manier zet in elke moskee, een psychiater en geef deze jongeren geen media aandacht. Deze oorlog tegen terrorisme, is een media strijd geworden tussen aan de enerzijds de moslimterroristen en anderzijds de 2e kamer terrorist Geert Wilders met media geilheid als codewoord.