Terwijl ik eigenlijk heel graag door wil zappen dwingt iets mij om even te blijven hangen. Ik kijk en moet stiekem van binnen een klein beetje lachen. Het is best een leuk programma. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar die zingende chinees is ook briljant. Zelfs het simpele smurfenlied van Vader Abraham is uit zijn mond vermakelijk. Tijdens het kijken van het programma stel ik mijzelf de vraag ‘hou ik van Holland?’ Ik weet het eigenlijk niet. Het gebeurd af en toe dat je in gezelschap bent en dan voel je een spanning. Die spanning is niet te breken. Je voelt je niet op je gemak en het liefst wil je weg rennen.
Dat gevoel heb ik niet in Nederland. Ik voel mij hier welkom. Ik zou niet weten waar ik anders heen zou moeten, als ik in Nederland niet meer welkom ben. Wanneer ik de mooi geschilderde buitendeur achter mijn rug dicht trek, voel ik de fijne koude wind mijn huid strelen. Ik steek de mooie verharde wegen over naar de bushalte en wacht in een mooi overdekt bushokje op een lekker warme en moderne stadsbus. Ik haal mijn studentenov-chipkaart langs het scanapparaat waarna ik mijn weg rustig en probleemloos spelend met mijn mobieltje naar het centraalstation vervolg. Op het centraalstation kan ik rustig wachten op de trein met een kopje koffie die als student met korting kan krijgen in een verwarmd hokje. Binnen een half uur komt er (meestal) een trein. Mocht de trein niet komen geeft een lieve mevrouw dit een keer of honderd aan. Er wordt zelfs een reden gegeven, waarom de trein te laat is. Ik pak mijn Ipod en luister naar muziek die ik thuis op mijn Ipod heb kunnen zetten omdat ik thuis een internetverbinding heb. En dan kom ik aan op het tweede prachtige centraalstation. Ik kan daar met een roltrap naar boven om daarna een overdekt busstation in te lopen. In dat overdekte busstation staat een bus klaar. Deze bus is speciaal ingezet om studenten naar hun bestemming te brengen. Bij een enorm gebouw aangekomen waar ik buiten colleges kan volgen, goedkoop kan eten, boeken kan kopen en zelfs zou kunnen bidden omdat er een moskee bij mijn universiteit zit. Na een hele dag warm gezeten te hebben en lekker heb kunnen leren terwijl ik mijn geen zorgen hoef te maken over geld omdat de Nederlandse overheid er voor zorgt dat ik maandelijks voldoende geld op mijn bankrekening krijg om te kunnen eten en drinken. Aangezien ik een wat duurdere kledingsmaak heb dan H&M, haast ik mij vanuit de collegezaal direct naar mijn werkgever. Daar word ik dan ook weer met open armen ontvangen. Ik kan daar nog wat bijverdienen zodat ik mijn luxebehoefte ook kan bekostigen. Wanneer ik het allemaal zo eens even de revue laat passeren, kom ik tot de conclusie dat wij in Nederland amper iets te klagen hebben. We hebben het goed in vergelijking met andere landen. Het is vervelend dat af en toe de treinen wat te laat komen. Het is natuurlijk ook naar dat er na het gedogen van softdrugs een ander apart ‘iets’ gedoogd wordt. Ik dat wij daar ook niet te zwaar aan moeten tillen. Uiteindelijk zitten we hier toch maar lekker met z’n alle. Ik durf daarom nu ook chips etend en Ajax kijkend hardop te verkondigen: IK HOU VAN HOLLAND!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten