De liefde van mijn leven: Ebru Umar

Mijn liefde voor Ebru Umar

Voor ik van start ga zal ik beginnen met een bekentenis. Ik kende Ebru Umar niet voor Twitter. Ze moest een beroemdheid zijn. Ik had alleen nog nooit van haar gehoord. De reden dat ik haar op Twitter ben gaan volgen durf ik ook niet meer te zeggen. Het was gewoon een ingeving. Een helder momentje van mezelf. Ik heb niet heel veel heldere momenten, maar de heldere momenten die ik heb, daar mag ik trots op zijn. Stiekem groeide de liefde voor de tweets van Ebru. Mag ik Ebru zeggen? Ik vind dat ik Ebru mag zeggen. Dagelijks verheugde ik mij op de tweets van Ebru. Als ik even niet in de gelegenheid was om de tweets te lezen dan ging ik ’s avonds alles terug lezen wat ze had getweet over die dag. Dit klinkt misschien lichtelijk obsessed. Dat is het niet. Het is eerder dat je na een drukke werkdag tot rust wilt komen. Wat doe je daarvoor? Inderdaad, dan ga je genieten. Ik genoot van de tweets van Ebru. Ik vond Ebru steeds grappiger worden en mijn aanzien voor haar steeg. Ik kwam er achter dat ze niet alleen een grappige tweep (zo heet dat toch?) maar ook nog eens een bijzonder briljant columniste is. Overigens is ze ook geboren als columniste. Dat is wel grappig om te weten.

Na het angstvallig volgen van elke Ebru-tweet ben ik dus over gegaan op het lezen van haar columns en daarmee is mijn liefde voor Ebru Umar geboren. Ik ga het verder ook niet onder stoelen of banken steken: EBRU UMAR IS TOP EN MEER DAN TOP! Ik kan niets anders zeggen dan wat een topper. Topper gebruik ik alleen voor de allermooiste exemplaren in het vrouwenrijk. Dat ik Ebru dus een topper noem dat zegt veel over Ebru en nog meer over mijn gevoelens voor deze vrouw. Moeiteloos weet ze de ene cynische tweet na de andere tweet het internet op te schieten. En ook zonder enige moeite ramt ze dagelijks enkele briljante columns de bladen in. Ik kon geen genoeg krijgen van Ebru. Ik liep stiekem de Primera in als het niet druk was en kocht dan de Libelle. Ik wilde natuurlijk dat niemand zag dat ik de Libelle kocht. Maar ik wilde geen letter missen van wat Ebru schreef. Het valt mij trouwens op dat mijn Word de naam Ebru niet herkend. Hij zet van die mooie rode streepjes onder haar naam. Dit even daar gelaten. Ik heb mij suf geprakkiseerd hoe ik de mooie Ebru nou kon aanspreken. De eerste paar keer ging even mis. Ik werd genegeerd. Als een geschopte hond droop ik af. Gelukkig kwamen er enkele spreekwoorden in mij op. De aanhouder wint was daar één van. Ik was niet zomaar uit het veld te slaan. En daar was de tweede alweer. Ik vroeg de hulp in van enkele andere medefans en samen probeerde we het nog een keer. Mijn dank gaat hierbij dan ook uit naar Pedro. Bedankt Pedro.

Het duurde niet heel lang en eindelijk kreeg ik het lang verwachtte antwoord van Ebru. Ik deed een dansje. Zong een liedje en ging snel aan de beloofde liefdesmail werken. Nou het werd me er één. Toch had ik niet het gevoel dat ik al mijn liefde in de mail had verwerkt. Het kon beter. Het kon meer. Zo’n prachtige vrouw als Ebru verdient zelfs meer. Ik wil het nu niet te veel romantiseren omdat ik weet dat Ebru daar niet van houdt. Anders had ik hier nu dingen geschreven als ‘Wanneer ik naar haar foto kijk voel ik vlinders in mijn buik’ en ‘Nadat ik Ebru heb gezien, heb ik aan niets anders gedacht dan haar’. Ook al zijn het waarheden. Ik weet dat ik hier mee absoluut niet mee bereik wat ik wil bereiken. Nu vragen jullie je af ‘Maar Rachid, wat wil jij dan bereiken?’ Nou dat is niet heel erg moeilijk. Ik ben eigenlijk stiekem niet zo van het trouwen en kinderen krijgen. Ik wil best voor een vrouw elke avond seks hebben in de hoop dat we dan kindjes kunnen krijgen. En ik vind het helemaal niet erg als er dan een kindje komt. Alleen moet mijn vrouw het dan niet erg vinden dat ik op werkdagen in een ander huis slaap. Kinderen en trouwen dat vind ik allemaal een beetje over datum. Het zou best leuk zijn maar niet mijn ‘cup of tea’. En dat trouw gebeuren vind ik ook allemaal maar een beetje hopeloos veel geld over de balk smijten. Vier jurken, een zaal, een trouwauto en dan nog allemaal mensen die ik amper ken maar graag gratis willen eten de hand schudden. Mij niet gezien. Aan mijn lijf geen polonaise. Ik ga gewoon voor het samen wonen en heel veel seks. Ik hoop trouwens dat Ebru daar mee akkoord wil gaan. Maar om even terug te komen op het antwoord wat ik eigenlijk zou gaan geven. Ik wil dat Ebru Umar mijn geliefde gaat worden. Eigenlijk wil ik niets liever dan dat Ebru Umar mijn geliefde gaat worden. Ik wil dat ik over een maand of wat hier op mijn blog kan schrijven hoe geweldig Ebru Umar is.

Hierbij verklaar ik dus officieel de liefde aan Ebru Umar.

Vrede op aarde.

Geef nooit je hart aan een vrouw

Geef nooit je hart aan een vrouw. Iedere man weet dat hij zich zo boos kan maken, omdat z’n vriendin weer een keer iets belangrijks is kwijt geraakt. Elke man herinnert zich wel een woordenwisseling met zijn vrouw als ‘waar ligt …., schat’ ‘weet ik niet lieverd. Jij hebt ze als laatst gehad’ ‘Nee liefje, ik heb ze gisteren aan jou gegeven.’ ‘Oh, zoek dan beter. Ik weet ook niet alles’ Deze woordenwisselingen komen in de beste relatie voor. Je geeft iets aan je vrouw of vriendin en daarna verdwijnt het als sneeuw voor de zon. Waar jij dan ook nog eens de schuld van krijgt. Daarna vind je het waarschijnlijk wel weer terug. Kapot, vies of onbruikbaar. Zo is het ook met je hart. Je geeft het aan een vrouw en vraagt haar er voor te zorgen. Na een week of drie vindt zij dat niet meer zo’n heel goed idee en probeert het terug te geven. En dan begint het probleem. Ze geeft het terug en ze laten altijd dat twijfelmomentje bestaan. Het hart dat je dan uiteindelijk terug krijgt is inderdaad vies, gebroken en tijdelijk niet te gebruiken. Het voordeel van mannen is dat ze altijd nog een penis hebben die ze nog wel kunnen gebruiken.

Het was niet heel lang geleden en ik leerde een lief en mooi meisje kennen. Na vele misstappen in mijn leven dacht ik ‘ja ja, ik heb nu eindelijk de goede te pakken.’ Na niet al te veel moeite had ik alles van haar wat ik wilde. Liefde, telefoonnummers en haar ping. Het was leuk en gezellig en we gingen daten. De date stelde niet veel voor. Een kusje hier, een kusje daar, maar we hadden het fijn samen. Mijn geluk kon niet op. Ik droomde over trouwen met haar. Ik droomde over kindjes krijgen met haar. Ik droomde over vakanties met haar. En ik droomde over haar. Het meisje was niet te omschrijven als een typisch Rachid meisje. Ze was anders. Ze was liever. Ze was fragieler. Ze was schattiger. En ze was net even anders. In mijn roerige leven was dit de stabiele factor die ik nodig had. Niet dat ik haar alleen als stabiele factor wilde gebruiken. Ik gaf oprecht om haar. En ik doe niet zo heel veel dingen oprecht. Voor mij was dit dus een stap in de goede richting. Ik voelde me gelukkig. De hele nacht bellen met haar en ’s ochtends vroeg brak naar werk of college zonder dat het pijn deed. Het leven voelde goed. Alles deed ik lachend. Hand in hand liepen we de wereld tegemoet. We waren al opzoek naar kindernamen, huisjes in Utrecht en een vakantie aan het boeken.

Uiteindelijk had ze mij zo ver. De woorden ‘als je iets met mij wilt, dan moet je wel serieus zijn’ nam ik goed op. Ik besloot om mij dan maar serieus te gedragen. Ze wilde trouwen, dan regel ik dat. Ik ben de moeilijkste niet. Langzaam begon ik mij voor te bereiden op een huwelijk en ik was stiekem al lijstjes aan het maken. Als bruidsauto wilde ik een grote dikke dure auto. Maakte niet zo veel uit of het nou een Bentley of Rolls Royce was. Ik begon hard te sparen. Mijn vrouw verdiende het beste. Het allerbeste was niet eens goed genoeg voor haar. Dus ik moest meer dan het beste regelen. Ik voelde mij een gezegend mens. Ik mocht trouwen met een mooi en lief meisje en we gaven om elkaar. We gaven veel om elkaar. We aten samen lekker. We dronken samen. We liepen hand in hand door centra van steden. Het leven was optimaal genieten. Ik zag zo veel meisjes. Maar niemand was mooier dan zij. Ik zag zoveel meisjes. Maar niemand kon tippen aan haar. Ik zag zoveel meisjes. Maar er was er geen één beter dan de mijne. Of ze mij nou uitschold of naar mij lachte, alles was mooi. Uitschelden deed ze overigens niet, anders had ik haar moeten slaan.

Tot op de dag des kuttigheid. Deze dag zal ik nooit meer vergeten. Ze deed al een paar dagen vreemd. En nu is vreemd een beetje een raar begrip. Maar geloof mij dat als ik zeg vreemd, dat het ook vreemd was. De dag er voor belden we nog even. Het werd geen nacht lang. Het werd een kleine tien minuutjes, waarin ze herhaaldelijk haar gedachten liet afdwalen. De dag erna vroeg ik het haar maar recht op de vrouw af. Ik wou dat ik het nooit gedaan had. Er kwam een relaas van een dikke tien minuten over haar gevoelens voor mij. Ik heb altijd een beetje hekel aan die ellen lange verhalen. Dump me of blijf bij me. Geef mij één goede reden en ik ben een tevreden mens met een gebroken hart. Voor mij maakt het niet veel uit. Ik heb even een gebroken hart. Denk even aan alle mooie momenten die we samen hadden. Luister een liefdesliedje of tien. Ik slaap een nachtje kut. De dag erna voel ik mij ook nog niet helemaal top. Mijn grappen zijn wat minder scherp dan andere dagen. Uiteindelijk lieverd, ben jij degene die het met een minder exemplaar moet gaan uithouden. Ik kom echt wel weer aan de vrouw. Jij komt ook echt wel weer aan de man. Ik weet zelfs zeker dat jij een man treft. Een knappe ook. En vast ook heel lief. Alleen stiekem zul je hem altijd met mij vergelijken. In het begin zou je best tevreden zijn. Tot op de dag dat je weer iets over mij hoort, leest of ziet. Je ziet mij met de vrouw die het wel begreep. Die nu gelukkig mijn arm vast mag houden. Je zult nu denken: wat een arrogantie. Dat is het misschien ook wel. Toch zal dit stukje ooit bij je boven komen drijven.

Lieverd, ik wens je veel succes. Ik weet zeker dat het goed gaat komen. Misschien vernoem ik één van mijn kinderen wel naar jou. Moet mijn vrouw het wel een mooie naam vinden. Ik zelf heb eigenlijk ook andere namen in gedachten. En om nou een dochter naar je te noemen gaat eigenlijk ook wel wat ver. Oké, ik vernoem mijn dochter dus niet naar je. Ik zal af en toe nog aan je denken. Ik stuur je af en toe nog wel een berichtje. Je hoeft mij niets te vertellen. Je hoeft mij ook niet te zeggen dat je gaat verloven of trouwen. Ik word daar alleen maar agressief van. En een agressieve Rachid is niet aan te raden. Ik wens je nogmaals al het geluk van de wereld toe. Als je man over een paar jaar niet meer voor je kan zorgen, kun je altijd bij mij aan kloppen om vijftig euro te lenen. Geloof me, ik kan het missen.

Vriendschap

Vrienden

Volgens mij speek ik niet alleen voor mijzelf, maar voor heel veel mannen als ik zeg dat ik de zin ‘maar we kunnen toch gewoon vrienden blijven?’ haat. Als je een vrouw of meisje heel erg leuk vindt of zelfs verliefd bent dan is vrienden blijven geen optie. Vrienden met een vrouw zijn is in ieder geval iets wat niet echt cool is. De meeste mannen die vrienden zijn met een vrouw die zijn homoseksueel. Als ik met een mooie vrouw bevriend ben denk ik stiekem toch wel hoe mijn lippen de haren aanraken. En als ik dan met haar winkel dan wil ik toch liever zien hoe ze er uit ziet zonder die nieuwe broek, dan met die nieuwe broek aan. Het is niet zo dat ik elke vrouw wil bespringen die ik ontmoet. Eigenlijk wel. Het gaat er alleen om dat als ik verliefd op je ben of ik vind je leuk dan wil ik geen vriendjes met je zijn. Het is inderdaad een mooie optie om dan vriendjes te worden. Maar nee, dat wil ik dan dus niet. En buiten het wil gedeelte ik kan het ook gewoon niet. Mijn hormonen laten het niet toe om vrienden met een vrouw te zijn. De vraag is dan ook geheel overbodig.

Na de vraag ‘maar we kunnen dan toch gewoon vrienden blijven?’ Wil ik ook heel vaak antwoorden met een wedervraag. Ook al is dat heel erg onbeleefd. Ik wil altijd vragen ‘mag ik je dan ook neuken?’ Ik ga het voor eens en voor altijd proberen uit de wereld te helpen. Dames, als een man jullie leuk vindt, geniet van de aandacht, geniet van de momenten. Willen jullie dat niet en wees dan duidelijk. Dus niet kiezen voor de vrienden blijven optie. Heel simpel. Je zegt gewoon:” Sorry, het gaat niets worden tussen ons mijn slipje kom je niet in we kunnen af en toe met elkaar praten en geniet er van.” Dan is het volkomen duidelijk. Een meisje waar ik mij nacht in nacht uit op aftrek, daar kan ik geen vrienden mee zijn. Daar wil ik mee het bed in duiken of wilde seks mee hebben boven op een keukentafel. Ik wil absoluut niet horen hoe verliefd je bent op een ander. Ik wil al helemaal geen foto’s zien van je nieuwe vriendje. Ook wil ik niet weten dat je nieuwe schoenen heb gekocht of dat je zo moe bent van je werk of school. Ik wil met je naar bed. Er zijn ook maar weinig vrouwen met wie ik een normaal gesprek kan voeren. Dit ligt niet aan mij. Mannen en vrouwen liggen gewoon niet op één lijn. Mannen denken aan heel andere dingen dan vrouwen. En ik wil met mijn vrienden praten over dingen waar ik aan denk. Mannen genieten ook van heel andere dingen dan vrouwen. En ik wil met mijn vrienden praten over dingen waar ik van geniet.

De vraag: Wil je als vrouw nooit meer aan mij vragen of ik vrienden wil blijven? Het antwoord kennen jullie nu namelijk al: NEE DAT WIL IK NIET! Ik wil gewoon met een vrouw nachtenlang seks hebben. Ik wil met een vrouw zoenend in slaap vallen. Ik wil met een vrouw alle dingend doen die ik juist niet met mijn vrienden kan doen. En ik wil met mijn vrienden alle dingen doen die ik met een vrouw niet kan doen. Vandaar dat ik met een vrouw geen vrienden kan zijn.

Het is natuurlijk ook gewoon echt iets vrouwelijks. Als jullie geen seks met ons willen tijdens een relatie is het de hoofdpijn. En als jullie geen relatie willen dan willen jullie wel vrienden blijven. Wat een onzin smoesjes zeg. En dan maar klagen dat mannen nooit eerlijk zin een relatie. Een man hoeft niet eerlijk te zijn. Als een man achter je aan loopt dan wil hij een relatie met je. En als hij een relatie met je wilt dan wilt hij met je naar bed. Zo simpel is het leven. Zo simpel is een man. Dat jullie dat nou niet begrijpen is jullie probleem. Maar gewoon een vriendschap is dus geen optie. Moge dat duidelijk zijn!

UB40

Wie kent UB40 nou niet?




Tot mijn grote verbazing hoorde ik net dat er mensen op deze aarde rond lopen die nog geen kennis hebben gemaakt met UB40. Dit mogen wij zien als heiligschennis. Ik zie alle mensen tegenwoordig los gaan op achterlijk pompende housebeats. En dan beweren dat ze UB40 niet kennen. En zelfs na het luisteren durven ze nog te zeggen ‘nooit van gehoord’. Dit is een slecht teken. De maatschappij verloedert. Hoe kunnen jullie miljoenen luisteraars demoniseren. We kennen P. Diddy, Jagged Edge, 112 en welk zoetsappig R&B bandje of hard schreeuwende rapper kunnen we nog meer noemen. Ik heb dan ook serieus even een momentje van rust genomen om dit nieuws te kunnen verwerken. UB40 niet kennen. Er werd mij verteld dat er veel mensen die na 1990 geboren zijn, UB40 niet meer kennen. Iets wat ik onmogelijk acht blijkt waar. Ben ik nou zo oud of zijn jullie nou zo onwetend? Ik wil voor eens en voor altijd afrekenen met deze mensen. Vandaar dat ik jullie mensen geboren na 1990 even ga uitleggen wat UB40 is.

UB40 is een in 1978 opgerichte Reggae- en popgroep. De groep is het opgericht in het altijd mooie Birmingham. De naam UB40 hebben ze bedacht, na aanleiding van hun levens voor het maken van muziek. De leden van de band hadden namelijk een uitkering. In Engeland noemen we een werkeloosheidsuitkering ook wel een Unemployment Benefit u ziet de afkorting UB hier al in, en het ging om formuliertje 40. Nu denkt u ‘maar hoe zijn die jongens zonder geld aan de instrumenten gekomen?’ Een goede vraag. De zanger van de band, de wereldberoemde Ali Campbell kreeg in een café, een plek waar veel uitkeringtrekkers de hele dag vertoeven, een ruzie omdat iemand zijn favoriete muziek de grond inboorde. Na deze vechtpartij, waarin onze Ali Campbell bijna zijn linkeroog verloor, kreeg hij een schadevergoeding van 4000 pond. En daar kochten ze dus instrumenten van. Voordat ze ook werkelijk muziek konden maken begonnen ze hun muziek al te promoten. Vanaf 1980 tot en met nu zijn er heel veel albums uitgekomen van onze Britse vrienden. Die een kleurrijke bende vormde aangezien ze niet allemaal van Britse origine zijn. Het is een smeltkroesje van verschillende nationaliteiten. De leden van de band zijn afkomstig uit verschillende landen over de hele wereld zoals; Schotland, Ierland, Jamaica en Jemen. Tijdens de roerige periode die de band meemaakt verdienen ze (terecht) ook enkele nummer 1 noteringen. Met bijvoorbeeld de hit ‘red red wine’ in het jaar 1989.

Helaas blijkt uit mijn constatering, dat na het verlaten van de leadzanger Ali Campbell, de band een beetje op de achtergrond is geraakt. Ze zijn stukken minder bekend. En in Engeland zijn ze met hun laatste cd niet hoger dan een nummer 81 gekomen in de Engelse parade. Ik wil alle lieve lezers vragen UB40 toch maar goed in de gaten houden want de kul die tegenwoordig jullie boxjes uit dreunt, kan niet op tegen de echte muziek die de heren van UB40 maakte. En zonder Ali Campbell nog steeds maken. Ik vind het een grote belediging voor de mannen van UB40 als zij over 10 jaar door niemand meer gekend worden. Ik hoop daarom ook dat jullie je kinderen zullen opvoeden met muziek van UB40 in plaats van met muziek van Akon, Justin Bieber, Justin Timberlake en Britney Spears. Ook Eminem liever niet. Ik wil alleen liever geen ruzie met sommige mensen.

Een tackle van de duivel

De duivel probeert mij onderuit te halen

Elke dag heb ik het gevoel dat de duivel mij achtervolgt. Ik wil van hem ontsnappen, maar ik voel zijn hete adem in mijn nek. Ik probeer te rennen, maar het rennen heeft geen nut. Hoe harder ik ga, hoe harder de duivel mij probeert in te halen. Ik probeer te schreeuwen. Om hulp te schreeuwen. Er is niemand die mij hoort. Ik schreeuw harder en roep tot God. Maar ik ben bang om God erbij te roepen, omdat ik zo veel verkeerde dingen in mijn leven heb gedaan. Ik wil niet laf zijn en na al die slechte daden de hulp van God in roepen. Ik probeer te blijven rennen. Ik kan dit ontvluchten. Zo lang ik maar hard genoeg blijf rennen, kom ik vanzelf weer op de goede weg. Een weg waar de duivel niet in zou kunnen komen. Een weg waar ik mijn rust zal vinden. Een weg die de andere kant op gaat dan de verdoemenis in. En ik begin weer te rennen.

Ik blijf mijzelf dingen verwijten waar ik niks meer aan kan veranderen. Ik blijf mijzelf de schuld geven van dingen die in het verleden zijn gebeurd, waar ik geen schuld aan heb. Ik blijf maar met het gevoel zitten dat ik mijn leven heb verkloot en ik het nooit meer kan verbeteren. Ik reageer mij af op de verkeerde mensen en vul mijn dagen met het ‘versieren’ van meisjes. Ik kan geen genoeg krijgen. Heb ik de mooiste, wil ik de lelijkere versies ook proberen. Heb ik de lelijkere en de mooie, dan wil ik ze alle drie niet meer. En de duivel fluistert mij in dat ik door moet gaan. Ik probeer hem weg te slaan, maar het lukt me niet. Ik begin weer te rennen. Kilometers ren ik. Er zit geen stop op. Wanneer mijn lippen, de lippen van een dame raken hoor ik de stem in mijn hoofd ‘gebruik je tong’. Ik wil niet. Het is fout wat ik doe en dat besef ik. Ik weet dat het fout is. Ik blijf het doen. Ik kan niet stoppen. Ik denk, terwijl ik zoen, aan al de andere meisjes die ik op hetzelfde moment kon zoenen. Ik hoor de duivel lachen. Ik lach er zelf stiekem ook om. Ben ik trots op mijn slechte gedrag? Ik probeer mijn slechte gedrag te ontvluchten en begin weer te rennen.

Buiten adem en kilometers verder weg is het eerste waar ik aan kan denken weer een meisje. Het maakt niet uit welk meisje. Is het Fatima, Dounia, Samira of Natascha. Het maakt mij niet uit. Alles wat ademt wil ik proberen. Dik, dun, paars of blauw. Met een beetje geluk lukt het mij ooit om smurfin te veroveren. Ik blijf maar bezig. Ik kan het niet meer aan. Ik begin te huilen. Ik wil niet huilen. Ik wil normaal doen. Huilen lost niks op. Echte mannen eten geen kaas, maar mogen dus wel huilen. Ik moet niet huilen! Ik moet mijn slechte leven beteren. Waar moet ik beginnen? Lief zijn voor mensen? Dat kan ik bij voorbaat niet. Stoppen met het gebruiken/misbruiken van vrouwen. Ik wil het wel maar hoe kan ik “nee” zeggen tegen al die mooie meiden. Of minder mooie meiden. Ik begin weer te rennen. Ik vlucht weer voor mijn eigen angsten. Ik wil niet falen. Ik wil niet dat iemand zegt dat ik een klootzak ben. Ik wil niet dat iemand zegt dat ik dom ben. Ik moet door rennen. Een onzichtbare hand grijpt me bij mij keel en snijd alle lucht naar mijn longen af. Langzaam voel ik mij duizelig worden en als ik bijna het bewustzijn verlies, gooit diezelfde hand mij weer keihard de realiteit in. Mijn slechte leven. Het leven wat ik op een heel bijzondere manier aan het verpesten ben. Het was de hand van de duivel. En ik begin weer te rennen.

De enige reden om dood te willen, is om mijn moeder te vertellen wat ik haar nog allemaal had willen vertellen. Alleen mijn moeder was een goede vrouw. Zij is op een mooie rustige plek. Zou ik daar ooit komen? De kans dat ik na mijn dood mijn moeder alsnog niet terug zie bestaat. Als ik aan mijn moeder denk, word ik weer overvallen door het gevoel dat het allemaal mijn schuld is. Als ik mij niet slecht had gedragen, had ze dan nog geleefd? Als ik mijn school in één keer goed had gedaan, had ze dan minder stress gehad? Komt kanker wel van stress? Ze had ook last van haar hart. Heeft ze last van haar hart gekregen door mij? Ben ik een slecht mens? De tranen komen er weer aan. Ik voel ze weer komen. Ik mag niet huilen. Ik moet doorgaan. Doorzetten. Ik weet dat ik het kan. Blijf vechten. Ik moet doorgaan. Als ik minder met criminelen om was gegaan, had mijn moeder dan gelukkiger geleefd? Als het niet mijn schuld is dat ze dood is, heb ik haar dan wel gelukkig gemaakt? Ik denk terug aan de voicemail berichten van mijn moeder of ik alsjeblieft thuis wilde komen. Ik wilde alleen maar geld. Geld was het enige wat telde. Ik had niks aan liefde. Is dat de reden dat ik nu elke vrouw met geweld mijn leven in wil sleuren. Omdat ik alsnog de liefde wil inhalen. Moet ik hoe dan ook alsnog liefde krijgen? Ik heb het toch zelf verpest. Ik kan de tranen niet meer bedwingen. En ik begin weer te rennen.

Ik overweeg het om een christen te worden. Wat ik ook doe, ik was mijn handen in onschuld. Jezus is al gestraft voor mijn zonden. Als hij toch eens wist welke zonden ik mij op de hals zou halen, dan had hij wel twee keer nagedacht voor hij dat opschreef. Ik denk dat het woordje ‘zondvloed’ voor mij verzonnen is. De vloed aan zonden die ik in amper vijfentwintig jaar heb weten te behalen. Ik weet niet meer hoe ik er uit moet komen. Het blijft zich op stapelen. Als probleem een naam was geweest, had het mijn tweede naam kunnen zijn. Ik maak problemen en kom alleen maar in problemen. Mijn hart doet pijn. Slapen lukt niet meer. Waar moet ik heen? Ik ben alleen. Ik heb niemand meer om mij heen. Wie wilt mij steunen? Al die meisjes? Kunnen ze mij steunen? Ik ben niet goed voor ze. Waarom zijn ze dan wel goed voor mij? Ze blijven lief voor mij. Zien ze dan niet dat de duivel mij achtervolgt? Zien ze dan niet dat ik een slecht mens ben? Ik wil weer iemand knuffelen. Ik wil liefde voelen. Ik wil mijn hoofd tegen een (vrouwelijke) borstkas aanleggen en huilen. Ik mag niet huilen. Ik ben een man. Mannen huilen niet. Ik kan de tranen niet meer bedwingen. En ik begin te rennen.

Ik houd het niet meer vol. Mijn energie is op. Het rennen lukt niet meer. Ik zie wel wat er gebeurd. Het maakt mij niks meer uit. Ik lach de duivel uit en lach het leven tegemoet. Wat je ook wilt doen! Ik ben sterker en dat weet ik. Ik dans en zing het leven door. Het maakt mij niet meer uit wat er gaat gebeuren. Alles wat ik lief heb, is mij afgenomen, maar ik laat mij niet vellen door wat dan ook. Ik wil niet meer huilen. Ik wil lachen. Ik wil dansen. Ik wil springen. En ik ben gestopt met rennen.

Koningin Zeef

De zon is buiten het licht, dat het voor ons makkelijker maakt om onze dagelijkse dingen te doen. Natuurlijk ook een bron van warmte. De zon brengt altijd iets vrolijks met zich mee. Dagelijks snakken mensen naar zon. Zodat ze hun schoonheden weer minder kunnen verhullen en zichzelf nog mooier kunnen laten worden. De zon stemt mensen positief. Zelfs Jan Mulder zegt in de lente, met het zonnetje erbij, weleens iets positiefs. Geloof het of niet. Kortom de zon is top. Ik heb goed nieuws. Laat ik nou iets gevonden hebben, waarmee je de hele dag de zon in huis hebt. Zelf noem ik haar graag ‘Koningin Zeef’.

Koningin Zeef is met haar 1.60m meer dan anderhalve meter positieve energie. Meer dan anderhalve meter humor en meer dan anderhalve meter liefde. Elk gesprek met haar eindigt in luid gelach. Of heeft iets vertederends. Op elke foto die je van haar ziet, staat ze met een lach van oor tot oor. Haar motto is: ‘De wereld is mooi’. Voor mijzelf heb ik hem veranderd in: ‘De wereld is mooi en Koningin Zeef nog mooier’. Dat even daar gelaten, is Koningin Zeef ook nog de ideale vrouw om mee te trouwen. Uiteraard krijg je wel een uitgebreide keuring voor je maar in de buurt mag komen van Koningin Zeef.

De keuring bestaat uit verschillende onderdelen. Een aanvraag om Koningin Zeef te mogen zien, kan in drievoud naar mij gemaild worden. Graag willen wij bij de aanvraag een zogenaamd bewijs van goed gedrag. Ja, we zijn nu al strenger dan de PVV. Deze keuring is zo streng om verschillende redenen, die we nu nog liever niet bekend maken. Mocht je door de eerste selectie heen komen, dan zou er een ontmoeting met Koningin Zeef plaats vinden. Het spijt mij dat we sommige moeten teleurstellen, maar niet iedereen is geschikt voor Koningin Zeef.

Koningin Zeef is namelijk, buiten het feit dat ze heel knap is, ook nog eens lief, intelligent, charmant en grappig. Deze combinatie zul je niet vaak tegen komen in een vrouw. Toch heb ik haar gevonden. Dit allemaal in Koningin Zeef. Ze is ook nog een duizendpoot, want ze kan van alles. Door haar schoonheid is ze, samen met haar vriendinnetje, met stip de nummer 1 knapste Funx medewerker. Ze heeft ook nog eens een eigen bedrijf. Er gaat niks boven Koningin Zeef. Via haar eigen bedrijf is Koningin Zeef in te huren, om luid schreeuwende mensen die graag hun mening willen ventileren in toom te houden. Ze bewaart de rust in elke discussie. En kan in ieder debat de orde handhaven. Wie het nu nog steeds niet met mij eens is dat Koningin Zeef, een zogenaamd ‘moordwijf’ is, daar wil ik liever niet meer mee praten. Deze oogverblindende jongedame is, denk ik, één van de meest gezochte in de rubriek: Uit het oog, op www.marokko.nl.

Als afsluiting zou ik graag willen vertellen, dat mocht je erachter komen wie Koningin Zeef is, dit discreet te houden. Het is, aangezien de nu al grote belangstelling voor Koningin Zeef, onbegonnen werk haar bekend te maken. Ik ben gedwongen haar in bescherming te nemen na dit verhaal over haar. Mocht u toch weten wie het is en haar aan willen spreken op straat, vraag eerst toestemming aan haar bodyguards. Ik ben dit ooit een keer vergeten. Heb nog steeds wat last van mijn kaak. Voor ik het vergeet. Het liefst word ik natuurlijk de ‘lover’ van Koningin Zeef, alleen ik heb al mijn geheimen al prijs gegeven. Ik ben daardoor een beetje gedaald in KZ-credits. Ik heb een hele lange weg te gaan voor ik weer een beetje uit de rode cijfers kom. Ik laat mij echter niet uit het veld slaan.

Orale bevrediging is kunst

Het oraal bevredigen van een vrouw is kunst. Pure kunst. Kunst waar geen beroemdheid, als bijvoorbeeld Anton Heyboer of Roger Raveel, tegenop kan. Kunst van het eerste uur. Het oraal bevredigen van een vrouw, moet je enkel doen als je de vrouw ook vol passie tot een orgasme kunt laten komen. Het beminnen van een vrouw is eigenlijk al kunst. Je kunt niet iedere idioot een vrouw laten beminnen. Laat staan oraal bevredigen.

Ik zal jullie nu een korte beschrijving geven hoe jullie een vrouw op de juiste manier oraal kunnen bevredigen. Het lijkt heel simpel let echter goed op, zo gemakkelijk is het niet. Als je een schilderij van Mondriaan of Picasso ziet, denk je ook dat kan ik beter, de werkelijkheid blijkt anders. Men neme een vrouw. Bij voorkeur een mooie vrouw. Belangrijk is dat de vrouw haar schaamstreek volledig haar vrij heeft gemaakt. Het oraal bevredigen van een behaarde vrouw is een ander fetisjisme, waar ik me wellicht een andere keer in wil verdiepen. Overigens is het ook belangrijk dat de vagina van de vrouw hygiënisch is. Vele drogisterijen verkopen doekjes van het merk Lactacyd. Als ervaren ‘beffer’ raad ik het aan altijd een pakje van die doekjes bij de hand te hebben. Alvorens jullie de tong tegen de clitoris van de vrouw willen drukken, is het van groot belang haar op haar rug te leggen. Er bestaan andere posities maar die kunnen jullie beter overlaten aan de meer ervaren beffer. Wanneer jullie de vrouw gepositioneerd hebben, schuiven jullie de benen langzaam uit elkaar. Gaat niet als een debiel aan die benen lopen trekken. Vrouwen hebben namelijk ook gevoel. Wanneer jullie de benen uit elkaar hebben geschoven is het belangrijk om te kijken of het hoofd gemakkelijk tussen de benen past. Is dit niet het geval, schuif de benen dan iets verder uit elkaar. Deze tip is van essentieel belang voor de claustrofobische beffer. Wanneer de benen ver genoeg uit elkaar zijn geschoven, tasten jullie de vagina af met jullie (schone) vingers. Voel alles goed na. Het als een speldenknopje aanvoelende bultje in de vagina noemen wij de clitoris. Buk nu naar voren en maak de weg vrij voor jullie tong. Dit doen jullie door de schaamlippen met de vingers iets uit een te duwen, waardoor de tong van een vrije doorgang geniet. Overigens vinden vrouwen het vaak geen enkel probleem de schaamlippen zelf uit elkaar te houden.

Zo, nu kan het pas echt beginnen. Begin alvorens jullie je als een wilde stier op de clitoris storten, met het likken van de gehele vagina. Mijn voorkeur gaat uit van beginnen aan de onderzijde en met langzame halen naar boven. Het mag ook andersom. Herhaal dit een keer of tien. Het is belangrijk dat jullie niet gaan tellen. Behoudt de concentratie echt voor het likken. Zodra jullie uit de concentratie raken, gaat het mis. Als jullie tien maal de gehele vagina hebben gelikt, concentreer je dan op de clitoris. Ik raad om zacht rondjes te draaien met de tong over de clitoris. Gebruik absoluut geen geweld. Het begin gaat vooral om de liefde. Ik heb weleens verhalen gelezen waarin ze vertellen dat je het alfabet op moet zeggen tijdens het stimuleren van de clitoris. NIET DOEN! Dit werkt allemaal heel erg afleidend en zal het oraal bevredigen niet bevorderen. Wanneer er een minuut of lekker met de clitoris is gespeeld is het handig om één tot twee vingers de vagina in te laten gaan. Afhankelijk van hoeveel negers de vrouw al heeft gehad, zullen jullie voelen hoeveel vingers er in passen. Na het positioneren van de vinger(s) is opperste concentratie vereist. De vingers moeten veel bewegen in de vagina en tegelijkertijd moet de tong zijn werk blijven doen. Na een tijdje zullen jullie kramp in de mond voelen. Dit is niet iets om je voor te schamen. Een ieder zal dat hebben. Dit is te voorkomen door veel afwisseling. Richten jullie je niet enkel op de tong en de clitoris. Neem de gehele vagina af en toe in de mond zoals jullie een Bigmac in de mond nemen. Bijt er alleen niet op, want dat levert gegarandeerd een blauw oog op en het einde van het genot. Zuig de vagina naar binnen zoals jullie op een waterijsje zuigen. Vol passie en liefde. Het moet voelen of jullie al vochtigheid jullie keelgat in willen zuigen. Als de kramp weg trekt kunnen jullie weer verder gaan met het beroeren van de clitoris. Haal af en toe de vinger(s) uit de vagina. En lik de gehele vagina. Dit heeft meerdere redenen. Vrouwen houden van afwisseling. Dit is vaak terug te vinden in grote hoeveelheid schoenen. Ook verliest een vrouw veel vocht tijdens het oraal bevredigen, dit in combinatie met het speeksel wat vrij komt u jullie monden kan een kliederboel op het bed veroorzaken. Vandaar dat het handig is eens in de twintig minuten de vagina schoon/droog te likken. Als jullie dit een uur vol hebben gehouden en de vrouw is niet tot een orgasme gekomen, zijn jullie slecht bezig geweest en raad ik jullie aan homoseksueel te worden. De vrouw moet binnen het uur schokkend klaar gekomen zijn. In het geval van Marokkaanse vrouwen zal dit onder luid gekreun gebeuren, waarbij zij als het ware het orgasme vol agressie naar buiten stuwt. In het geval van een Nederlandse vrouw zal dit gebeuren met een liefelijk zuchtje, zacht gekreun in haarzelf en een ‘Enorm bedankt, lieverd!’. In het geval van een Turkse vrouw zou dit wat moeilijker te herkennen zijn. Zij zou met een grote glimlach roepen: ‘Klaar!’ Tot slot in het geval een negroïde vrouw heeft u dit zelf gauw genoeg door.

Ik hoop dat ik jullie de kunst van het oraal bevredigen duidelijk heb kunnen maken. Hebben jullie het verhaal niet begrepen, lees het dan gerust nog een keer door. Mocht het u niet lukken wees niet getreurd en breng gerust u vrouw naar mij. Ik zal het voordoen waarna u het in mij bijzijn kan proberen. Overigens zal hier wel een kleine vergoeding tegenover moeten staan. Tarieven en acties zijn te vinden op de website www.debestebeffer.nl, onder het kopje tarieven en acties. Mochten er nog vragen op rijzen na het lezen, schroom u niet mij te mailen. Ik sta geheel open voor alle vragen. Mocht u uw vrouw willen bevredigen samen met mij of in mijn bijzijn is het overigens wel van belang dat uw vrouw gewassen en onthaard is. Bevuilde of behaarde vrouwen kan ik helaas niet in behandeling nemen.

De verbetermoslim

Mag ik zeggen dat ik een tyfus hekel aan de vraag ‘maar bid je wel?’ Het gaat je namelijk geen FUCK aan of ik bid. Mocht ik bidden, dan bid ik namelijk voor mijzelf. En niet omdat ik gerespecteerd wil worden door jou. Vele mensen onder ons begrijpen niet dat ik niet voor hun Islamitisch ben. Ik geloof namelijk voor mijzelf. Als ik niet vast tijdens de Ramadan, heb ik mijzelf daarmee. Als ik seks heb voor mijn huwelijk, heb ik mijzelf daarmee. Als ik zeven dagen per week, met een peuk op mijn lip, mijzelf aftrek bij een porno film, heb ik mijzelf daarmee. Ik kan mij mateloos ergeren, en dan nog wel even meer dan de kleuren groen en geel aan het bemoeizuchtige gedrag van mijn medemoslims. Ik vraag toch ook niet wat jij allemaal doet wat niet mag. Vaak zijn de schijnheilige medemoslims, die mij dagelijks proberen te corrigeren, de ergste van het stel. Ik acht de kans niet klein, maar eerder vrij groot, dat zij zich dagelijks door mannen (om even te spreken als Herman Brusselmans) achterwaarts in de poes laten nemen. Ik weet eigenlijk wel zeker dat er een groot deel van onze bemoeizuchtige moslima’s weinig tot geen zelfrespect heeft en door mij dagelijks te corrigeren dat respect terug willen verdienen.

Ik wil niet zeggen dat ik van onbesproken gedrag ben. Ik heb vele dingen verkeerd gedaan. Het zijn geen dingen waar ik trots op ben. Geen dingen die ik nog een keer zou doen. Of soms ook wel. Het zijn geen dingen die we mogen bagatelliseren. Het zijn geen dingen die deze verbetermoslims zouden doen. Maar het zijn wel dingen die ik toen deed. Geen enkel leven is met een ander leven te vergelijken. Wat jij meemaakt, zou ik nooit meemaken en vice versa. Ik voel mij vereerd dat jullie willen dat ik de Islam credits of ook wel Hasanaats verdien. Ik denk alleen dat als ik mijn gehele leven verander om die te verdienen ik ze juist niet verdien. Het is mijn ongezouten mening. Jullie mogen het er volledig mee oneens zijn. Dat is trouwens jullie kenmerk, als verbetermoslims. Jullie zijn het altijd oneens met iedereen. Ik krijg bij de verbetermoslim altijd hetzelfde gevoel als bij brilsmurf. Het liefst til ik je op en pleur ik je een paar honderd meter verder weg. Zodat ik niet naar je gezanik hoef te luisteren over alles wat ik dan wel niet verkeerd doe in mijn leventje. Wanneer ik met mijn vriendin hand in hand door het centrum van de stad loop is dat Haram. Wanneer ik mijn vriendin een intense tongzoen geef is dat Haram. Ondertussen dromen jullie nog steeds over een lang en gelukkig huwelijk met een bebaarde man die de Koran uit zijn hoofd kent. Ik zou zeggen: blijf lekker dromen. Ieder mens heeft minpunten. Helaas, niemand op deze hele wereld is perfect. Ook ik had dit graag anders gezien. Ook ik had liever een lang en gelukkig leven op deze wereld willen lijden. En ook ik had liever gezien dat ik geen fouten had gemaakt. Het gaat mij er alleen om dat ik de fouten heb gemaakt. En ik dus ook later afgerekend zal worden op mijn fouten. De verbetermoslims doen alsof zij de wijsheid hebben. Wanneer ik naar hen luister zal mijn leven vele malen beter zijn. Zij zijn het strohalmpje waar ik al zo lang naar op zoek ben. De laatste redding. Zij zijn het flesje water waar ik zo naar smacht naar twee dagen Sahara zonder water. Als ik maar luister naar de verbetermoslim dan zal Allah (swt) mij wel zijn paradijs binnen laten.

Voor eens en voor altijd zeggen: Lik mijn ballen. Jullie zijn mensen. Geen profeten en geen ander soort heiligen. Jullie leven voor jezelf. Niet voor mij. Niet voor Ahmed naast mij. En niet voor Hassan van de overkant. Zorg dat jij je eigen leven goed leeft. Met het verbeteren van anderen verdien je niks. Hoogstens een zwaar geïrriteerde Rachid die je liever vandaag dan morgen naar een Islamitisch land ziet vertrekken. Een land waar alles beter is. Een land waar jij zeker wel je mening mag geven? Ik wens jullie hierbij ontzettend veel geluk. Ik weet zeker dat als jullie in Marokko hadden geleefd als vrouwelijk verbetermoslims jullie binnen een dag of vijf ergens opgesloten zaten.

Overigens wil ik niet zeggen dat jullie mensen niet mogen helpen. Jullie mogen zeer zeker mensen helpen. Ik denk dat er heel veel mensen staan te springen om hulp. En zelfs ik met al mijn arrogantie en al mijn eergevoel, wat mij niet zomaar laat verbeteren door een huppelkutje, respecteer het dat jullie willen helpen. Het belangrijkste is alleen: HELPEN! NIET VERBETEREN! Niemand vindt het erg als jullie zeggen:”He, wat je de vorige keer deed is niet heel handig. Ik heb namelijk gelezen hier en hier dat het niet is toegestaan.” Daar kan ik wat mee. Ik weet dan dat ik een fout heb gemaakt. Ik weet ook waarom het fout is en waar ik het kan vinden.

Hierbij dus een oproep aan alle betweterige verbetermoslimsmurfen: Een betere wereld begint bij jezelf!